In een ver verleden heb ik aan de hogere hotelschool Den Haag gestudeerd. Ik had Frans in mijn pakket en we leerden de taal op school door middel van rollenspellen. Dat ging dan over het ontvangen van een gast in het restaurant. De serveerster vraagt wat wilt u drinken en de gast zegt: ik wil graag een glas witte wijn en een karafje water alstublieft. Ik was heel goed in Frans. Toen ging ik op stage; ik kreeg mijn eerste gast in de bar en vroeg in mijn beste Frans; wat wilt u drinken? En wat die mevrouw ook zei; het was in ieder geval geen glaasje witte wijn. Het bleek dat de realiteit niet zo heel erg veel leek op de rollenspellen.

Zo voelde ik me na mijn opleiding interieur ontwerp eigenlijk ook. Want hoeveel ik ook had geleerd en had geoefend op school, alle informatie had opgezogen en opgeslagen; de werkelijkheid bleek toch nog wat ingewikkelder.

Aan het einde van mijn stage kon ik in een bar, met muziek op de achtergrond, een heel prima gesprek in het Frans voeren. Want, al doende leert men, en opgeven staat niet in mijn woordenboek.

En zo was het ook met mijn eerste projecten, wellicht in het proces met vallen en opstaan, maar met mooie resultaten en tevreden klanten.

Foto credits: Indy Studios